ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΥΡΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΕΜΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΚΙΕΒΟ…


«Όποιος δεν θυμάται την ιστορία, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.» (George Santayana)


Αν προσέξει κάποιος τις φωτογραφίες από το Κίεβο, θα παρατηρήσει χιλιάδες κοκκινόμαυρες σημαίες ανάμεσα στις μπλέ με κίτρινο σημαίες του «Свобода». Οι σημαίες αυτές δεν είναι σύμβολα αναρχοκομουνιστικών ομάδων βέβαια αλλά νοσταλγών- οπαδών του UPA (επαναστατικός στρατός της Ουκρανίας -Українська Повстанська Армія, УПА), και του Stepan Bandera (Степан Андрійович Бандера, 1909-1959) επικεφαλή της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN).


Το Νοέμβριο του  1939,και κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα,  περίπου 800 Ουκρανοί εθνικιστές άρχισαν να εκπαιδεύονται από τους Ναζί στο στρατόπεδο Abwehr . Κατά τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου, ο Bandera έστειλε ομάδα  στο Lviv με  οδηγίες για την προετοιμασία  ένοπλης εξέγερσης κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής.  Την άνοιξη του 1940 η OUN έλαβαν 2,5 εκατομμύρια μάρκα για ανατρεπτικές δραστηριότητες στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ.
Στις 30 Ιουνίου 1941, με την άφιξη των ναζιστικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, ο Bandera και η OUN-B ανακηρύξαν ανεξάρτητο ουκρανικό κράτος το οποίο «θα συνεργαστεί στενά με την Εθνική-Σοσιαλιστική Μεγάλη Γερμανία , υπό την ηγεσία του ηγέτη της Αδόλφου Χίτλερ που σχηματίζει μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη και τον κόσμο» (Όπως αναφέρεται στο κείμενο της « πράξης Διακήρυξης της Ουκρανικής Κρατικής Υπόστασης ".

(Χαρακτικό της ΟUN-B , κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο)
(Φωτογραφίες των ακροδεξιών διαδηλωτών στο Κίεβο)
«Εμείς θα δώσουμε τα κεφάλια σας στα πόδια του Χίτλερ» έγραφε ένα φυλλάδιο του ΟUN απευθυνόμενο στους Ουκρανούς-Εβραίους.
Οι σχέσεις μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και του OUN-Β κλονίστηκαν λόγω των φιλοδοξιών του  Bandera Τον Ιανουάριο του 1942,ο  Bandera μεταφέρθηκε σε φυλακή κράτησης κρατουμένων  «υψηλού προφίλ».

Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1943 ξεκίνησε εθνοκάθαρση του πολωνικού στοιχείου από τον UPA και διήρκεσε μέχρι το τέλος του 1944. Τον Ιούνιο του 1943, ο Dmytro Klyachkivsky επικεφαλής διοικητής του UPA έδωσε διαταγή  να εξοντώσουν όλους τους άνδρες  που ζούσαν στην Volhynia. Στις 11 Ιούλη 1943 μονάδες UPA περικύκλωσαν και επιτέθηκαν σε 150 χωριά. Τα δεκάδες χιλιάδες θύματα, ανεξάρτητα από την ηλικία ή το φύλο  βασανίστηκαν μέχρι θανάτου.

Τον Απρίλιο του 1944 ο Bandera άρχισε συνομιλίες με τον γερμανικό στρατό για τη διενέργεια  σαμποτάζ εναντίον του σοβιετικού στρατού. Οι Γερμανοί παρείχαν στη OUN-B και UΡA εξοπλισμό και πράκτορες του εκπαιδεύτηκαν,  για τη διεξαγωγή  τρομοκρατικών δραστηριοτήτων στο σοβιετικό έδαφος. Στελέχη της OUN-Β, μεταφέρθηκαν  αεροπορικώς μέχρι τις αρχές του 1945 πίσω από τις σοβιετικές γραμμές.

Μετά τον πόλεμο ο Bandera έζησε στο Μόναχο. Οι Βρετανικές μυστικές τον χρησιμοποίησαν  για τη συγκέντρωση πληροφοριών και την οργάνωση ένοπλου αγώνα στο σοβιετικό έδαφος. Το 1953 συνδέθηκε με την Δυτικο-γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών (BND) με σκοπό την στρατολόγηση ουκρανών στο έδαφος της ΕΣΣΔ.  Στις 14 Οκτωβρίου 1959, ο Bandera είχε γεύμα με ανώτερους αξιωματούχους  της BND για να συζητήσουν την επέκταση των δραστηριοτήτων στην Ουκρανία. Την επόμενη μέρα η KGB δολοφόνησε τον Bandera στην πολυκατοικία του.

Ο UPA παρέμεινε ενεργός και πολέμησε  εναντίον της  Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας μέχρι το 1947, καθώς και κατά της Σοβιετικής Ένωσης μέχρι το 1949. Το 1948, οι σοβιετικές αρχές  είχαν σημαντικές νίκες εναντίον του UPA και γι αυτό στις 3 Σεπτέμβρη 1949 ο διοικητής του Shukhevych εξέδωσε διαταγή για τη διάλυση των μονάδων του UPA  και την ένταξη του προσωπικού της UPA στο OUN (Β). Αλλά οι σποραδικές του ενέργειες συνεχίστηκαν. Σύμφωνα με τις σοβιετικές αρχές  το 1952 ο UPA / OUN είχε 84 μονάδες μάχης και  αποτελούταν από 252 άτομα. Ο τελευταίος διοικητής του  UPA, ο Vasyl Kuk , συνελήφθη στις 24 Μαΐου 1954. Η τελική εκκαθάριση των ενόπλων μονάδων  επιτεύχθηκε το 1956.

Ο  UPA δολοφονούσε ακόμη και ιερείς όπως ο Mητροπολίτης  Oleksiy  της Ουκρανικής  Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας . Το 1951 η CIA εκτιμούσε ότι περίπου 35.000 μέλη και στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος  είχαν δολοφονηθεί από τον UPA κατά την περίοδο μετά το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Τα Επίσημα Σοβιετικά στοιχεία για τις απώλειες κατά την περίοδο 1944-1953 αναφέρουν 30.676 άτομα.  Ανάμεσά τους   241 στελέχη του  κόμματος, 205 στελέχη της Κομσομόλ και 2.590 μέλη των μονάδων αυτοάμυνας. Οι υπόλοιπες απώλειες ήταν μεταξύ των αμάχων, συμπεριλαμβανομένων  15.355 αγροτών και κολχόζνικων.


Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Μόλις πριν μερικά χρόνια στην Ρουμανία έπεσε ένα αεροσκάφος και σκοτώθηκε ολόκληρη η αντι-ευρωπαϊκή κυβέρνηση. Αυτοί που ανέλαβαν εφάρμοσαν αμέσως φιλο-ευρωπαϊκή πολιτική. Μόνο ένας ηλίθιος δεν καταλαβαίνει ότι το δυστύχημα ήταν σκόπιμο.
Ακόμα και στο Ελλαντιστάν συνέβη ένα «περίεργο» και χωρίς αιτία δυστύχημα. Θυμάστε τον τραυματισμό του κυβερνητικού στελέχους, όταν το αεροσκάφος άρχισε να κάνει ανεξήγητες βουτιές;
Στην Ουκρανία το κόλπο με τα ατυχήματα προφανώς δεν πιάνει. Οι Ουκρανοί φαίνεται να προσέχουν ιδιαίτερα την ασφάλεια της κυβέρνησής τους.
Έτσι η «πολιτισμένη» Δύση επιστρατεύει το επόμενο κόλπο. Χρησιμοποιεί έναν «νέο και ελπιδοφόρο» ηγέτη της αντιπολίτευσης, ο οποίος εκμεταλλεύεται την δυσαρέσκεια των πολιτών για την οικονομική κατάσταση.
Ο «ηγέτης» τάζει «λαγούς με πετραχήλια» και οι ηλίθιοι ξεσηκώνονται. Νομίζουν ότι η ΕΕ είναι ο παράδεισος στον οποίο «θα φάνε με χρυσά κουτάλια». Το ίδιο εξάλλου μας υπόσχονταν οι πολιτικοί, και εδώ στο Ελλαντιστάν, όταν ΜΑΣ ΕΒΑΖΑΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ στην Ευρώπη.
Στα ΜΜΕ θα διαβάσετε βαθυστόχαστα κείμενα και αναλύσεις από «έμπειρους» και «καταξιωμένους» δημοσιογράφους και πολιτικούς αναλυτές. Φυσικά το μόνο που δεν θα διαβάσετε είναι ο βασικός λόγος που μερικούς Ουκρανούς τους έπιασε πρεμούρα να μπουν στην εμφανώς κλυδωνιζόμενη οικονομικά, πολιτικά και ηθικά Ενωμένη Ευρώπη.
Και είναι φυσικό να μην το πουν, γιατί θα χάσουν την καρέκλα και τον παχυλό μισθό τους.
Ξεκάθαρη και απροσχημάτιστη στρατιωτική εισβολή, αυτή μάλλον δεν θα γίνει ποτέ, γιατί οι Ρώσοι δεν θα την επιτρέψουν. Θα είναι πολύ βαρύ για την στρατιωτική ασφάλειά τους να αρχίσουν οι Νατοϊκοί και οι ειδικές δυνάμεις να σουλατσάρουν στην γειτονιά τους. Αφήστε που υπάρχουν και οι βάσεις τους με τα πυρηνικά.
Το τι ακριβώς θα γίνει στο τέλος στην Ουκρανία δεν το ξέρω. Εκείνο όμως που ξέρω με σιγουριά είναι ότι ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ τα αληθινά γεγονότα.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς ξεκίνησε την καριέρα του ως κακοποιός και παρέμεινε κακοποιός και ως πολιτικός ηγέτης. Το καθεστώς του ήταν διεφθαρμένο, πατριαρχικό, αυταρχικό, ανεπαρκές και ταξικά προκατειλημμένο.

Σίγουρα έπρεπε να φύγει…ο Γιανουκόβιτς ήταν ένας δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος.

Ο ουκρανικός λαός γενικά και όσοι διαδήλωναν επί εβδομάδες στην πλατεία Maidan εξαιρέθηκαν από τις πολιτικές μανούβρες και συμφωνίες αν και ήταν οι πρώτοι που δέχτηκαν τις σφαίρες του φονικού τρόπου με τον οποίο ο Πρόεδρος αντιμετώπισε τις διαδηλώσεις.

Επομένως, τα γεγονότα στην Ουκρανία προσομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με ένα πραξικόπημα και όχι

Η κατάσταση στην Ουκρανία είναι αρκετά παρόμοια με αυτή στην Αίγυπτο όπου ο στρατός υποστήριξε ένα πραξικόπημα εναντίον ενός δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου.

Αυτές οι διαδηλώσεις δεν άρχισαν ως μια απλή αντίδραση στην εξουσία του Γιανουκόβιτς και δεν είχαν ευθείες κοινωνικές ρίζες ή σκοπούς.

Το πρόσχημά τους ήταν η άρνηση της διοίκησης του Γιανουκόβιτς να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης ΕΕ-Ουκρανίας.

Χωρίς κανένα ίχνος αμφιβολίας, η Συμφωνία ήταν καταστροφική για την Ουκρανία και προσέφερε λίγα οφέλη στους απλούς Ουκρανούς πολίτες. Αλλά πέρα απ’ αυτό το θεωρητικό σημείο, το γεγονός παραμένει ότι ο Γιανουκόβιτς έδρασε σε συμφωνία με την πλειονότητα των ψηφοφόρων του -τους βιομηχανικούς και αγροτικούς ψηφοφόρους της Ανατολικής Ουκρανίας- που απλά θα έχαναν αν η Συμφωνία υπογραφόταν.

Διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό όπως ήταν το καθεστώς του Γιανουκόβιτς, παρ’ όλα αυτά μέσω της προεδρίας του εκπροσωπούσε έστω και σε μικρό βαθμό, τα ιδιαίτερα συμφέροντα ενός μεγάλου μέρους της μετα-κομμουνιστικής ουκρανικής εργατικής τάξης.

Όταν η Victoria Neuland, η Διεφθαρμενη Γιούλια Τιμοσένκο ή ο Μανουέλ Μπαρόζο χαιρετίζουν την κινητοποίηση του λαού, ο καθένας πρέπει να γνωρίζει ότι κάτι πολύ ύποπτο συμβαίνει.

Επομένως, τα γεγονότα στην Ουκρανία προσομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με ένα πραξικόπημα και όχι σε μια δημοκρατική ή σοσιαλιστική επανάσταση.

Η νέα κατάσταση ενδυναμώνει τους νεο-φασίστες εγκληματίες και τους πολιτικούς σπόνσορές τους -ντόπιους και διεθνείς- οι οποίοι τώρα περιδιαβαίνουν τους δρόμους αναζητώντας πολιτική εκδίκηση και το ξερίζωμα κάθε πιθανής αριστερής αντιπολίτευσης.

Επομένως, η αληθινά κριτική στάση για τους ανθρώπους της αριστεράς δεν είναι ούτε να πάρουν το μέρος κάποιου σ’ αυτήν τη σύγκρουση, ούτε απλά να κρατήσουν μια απόσταση ασφαλείας απ’ αυτήν διακηρύσσοντας ότι οι δύο πλευρές είναι παρόμοιες.

Υ.Γ
Οι δεσμοί μεταξύ της ακροδεξιάς και της αστυνομίας στην Ουκρανία είναι τόσο ισχυροί όσο αυτοί στην Ελλάδα, όπου η Χρυσή Αυγή έδρασε με ασυλία για πολλά χρόνια μέσω της αστυνομικής προστασίας.