Πληρώνουμε «γαλάζιες» και «πράσινες» κομπίνες
Με δικές τους αποφάσεις δημιουργήθηκαν τεράστια οικονομικά, δημοσιονομικά βάρη, που είναι πρακτικά αδύνατο να σηκώσουν ο ιδιωτικός τομέας και οι φορολογούμενοι.
Ο πολιτικός κομπιναδορισμός τους μας οδήγησε στην κρίση υπερχρέωσης και στη διαρκή εθνική ταπείνωση από τους πιστωτές μας. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν «εδώ και τώρα» οι διαχειριστικές εκκρεμότητες των τελευταίων δεκαετιών, και ιδιαίτερα της περιόδου της ΟΝΕ, για να επιτευχθεί η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και να ξαναγίνουμε πρωταγωνιστές στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Βήμα-βήμα
Οι μαύρες τρύπες που άνοιξαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ πρέπει να κλείσουν με μία προσέγγιση βήμα-βήμα. Ξέρουμε τους λογαριασμούς, γνωρίζουμε ποιοι και γιατί πήραν τις αποφάσεις, είμαστε σε θέση να κάνουμε τις διορθωτικές κινήσεις, αρκετές από τις οποίες υποδεικνύει εδώ και καιρό η τρόικα.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου αρνείται να γίνει συγκεκριμένη -γι’ αυτό άλλωστε έχουν εξαγριωθεί οι εκπρόσωποι των πιστωτών του ελληνικού Δημοσίου-, σε μια προσπάθεια να προστατεύσει τον κομματικό, συνδικαλιστικό μηχανισμό που ελέγχει τη δημόσια διοίκηση και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας.
Οι κυβερνητικοί αρμόδιοι προσπαθούν να καλυφθούν πίσω από μία απαράδεκτη γενίκευση, με στόχο να δημιουργήσουν μια παλλαϊκή αντίδραση στα μέτρα εξυγίανσης και να προστατεύσουν με αυτό τον τρόπο τους μηχανισμούς του κομματικού κράτους, που είναι «πράσινο», έχει, όμως, και ισχυρά «γαλάζια» παρακλάδια.
Ποιους πληρώνουμε
Τα «καπέλα» με τα οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι είναι απόλυτα συγκεκριμένα, γι’ αυτό άλλωστε ο λογαριασμός της αναγκαίας προσαρμογής πρέπει να είναι στοχευμένος και όχι ισοπεδωτικός.
Οι βουλευτές και οι δικαστικοί λειτουργοί έχουν απαράδεκτα μισθολογικά, φορολογικά και ασφαλιστικά προνόμια, τα οποία πρέπει να καταργηθούν σε διάστημα μερικών ημερών. Αυτοί που δημιούργησαν μαύρες διαχειριστικές τρύπες για να διευκολύνουν τη «νομενκλατούρα» της εκτελεστικής, της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας και τους χιλιάδες παρατρεχάμενούς της να πάρουν πίσω τα χρήματα με τις κατάλληλες νομοθετικές πρωτοβουλίες από αυτούς στους οποίους τα έδωσαν. Η κυβέρνηση έχει φτάσει στο σημείο να βάζει λουκέτο στην ΕΤ1, έναν τηλεοπτικό σταθμό που θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να αναπτυχθεί, και να διατηρεί το κανάλι της Βουλής, στο οποίο έχουν βολευτεί διάφοροι έμπιστοι του συστήματος. Αυτή η μετάθεση ευθυνών και οι διαχειριστικοί ακροβατισμοί των ιδιοτελών πολιτικών εμποδίζουν τη δημιουργία ενός εθνικού μετώπου οικονομικής και κοινωνικής σωτηρίας.
Πληρώνουμε, επίσης, με αστρονομικά ποσά τα ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά «ρετιρέ» των ΔΕΚΟ, όπως και δεκάδες χιλιάδες υπερπρονομιούχους οι οποίοι έχουν ενταχθεί σε προγράμματα «χρυσής» πρόωρης συνταξιοδότησης με τη μορφή της λεγόμενης εθελουσίας εξόδου. Τα εισοδηματικά, ασφαλιστικά κόλπα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, Ολυμπιακή, ΟΛΠ, ΝΑΤ -για να αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα- επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Θέλουμε τα λεφτά μας πίσω από τις κομματικές συντεχνίες, ανεξάρτητα από τον πολιτικό σχεδιασμό της κυβέρνησης και τις προεκλογικές κινήσεις της ΝΔ. Ξέρουμε, λοιπόν, ποιες συντάξεις πρέπει να μειωθούν δραστικά ή και να καταργηθούν μέχρι οι δικαιούχοι να φτάσουν σε ένα λογικό ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης, ξέρουμε ποιοι μισθοί πρέπει να ψαλιδιστούν για να υπάρξει κάποια λογική στην αμοιβή της μισθωτής εργασίας στη δημόσια διοίκηση και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας.
Ακύρωση προσλήψεων
Η μείωση του αριθμού των απασχολούμενων στη δημόσια διοίκηση και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας δεν πρέπει να περάσει μέσα από τη σκόπιμα σύνθετη και αντιπαραγωγική διαδικασία της μισθωτής εφεδρείας αλλά μέσα από την ακύρωση προσλήψεων που έγιναν χωρίς ουσιαστικό λόγο κατά τη διάρκεια της περιόδου συμμετοχής της Ελλάδας στην ΟΝΕ.
Σε απλά ελληνικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να χάσουν τη δουλειά τους αξιόλογοι δημόσιοι υπάλληλοι για να προστατευθούν οι 12.000 αγροφύλακες που διορίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, στη συνέχεια πάγωσε η πρόσληψή τους εξαιτίας των λογικών αντιρρήσεων της κυβέρνησης Σημίτη και οριστικοποιήθηκε η πρόσληψή τους το 2008-2009 από την κυβέρνηση Καραμανλή, όταν ήταν ήδη φανερό το δημοσιονομικό αδιέξοδο της χώρας.
Οι 12.000 άχρηστοι αγροφύλακες είναι ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, και ο αριθμός των προσλήψεων που πρέπει να ακυρωθούν μπορεί εύκολα να φτάσει τις 100.000 -ή και τις 200.000- μέσα από τη διερεύνηση των πεπραγμένων των κυβερνήσεων της οκταετίας 2001-2009.
tsantiri
Σχόλια