Από την οργή στην ελπίδα

Η φωτογραφία του νεαρού μαθητή να μουντζώνει προς το μέρος
των επισήμων κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου, έγινε ένα μικρό meme στο ελληνικό internet.

Διαδόθηκε, αναδημοσιεύτηκε, σχολιάστηκε. Αναμενόμενο, μιας και η κίνηση αυτή, περιελάμβανε όλα όσα ένοιωθε -και νοιώθει- ο μέσος Έλληνας για όλους αυτούς που έχουν καβατζώσει μια θέση στο σύστημα εξουσίας της χώρας: οργή, απαξίωση και διάθεση αποκαθήλωσής τους.
Εδώ και καιρό, η ικανότητα της κυβέρνησης, οι προθέσεις των πολιτικών, η αυθεντία των "ειδικών" και η αντικειμενικότητα των δημοσιογράφων, όλα έχουν απομυθοποιηθεί και είναι υπό αμφισβήτηση. Η εικόνα ενός αμούστακου μαθητή να μουντζώνει τους βαρυστολισμένους με παράσημα και αξιώματα επισήμους, ήταν η πλέον γλαφυρή αναπαράσταση αυτής της πραγματικότητας.

Ελπίδα

Στις 25 του Μάρτη, μια μαθήτρια απαθανατίστηκε κατά τη διάρκεια της παρέλασης να κάνει μια εντελώς διαφορετική κίνηση, με εντελώς διαφορετικούς αποδέκτες.

Χαμογελώντας προς κάποιους ανθρώπους εκτός κάδρου (κατά πάσα πιθανότητα, θεατές της παρέλασης), σήκωσε το χέρι της και σχημάτισε το σήμα της νίκης.

Η φωτογραφία αυτή σίγουρα δεν εμπεριέχει την ένταση της προηγούμενης. Η σημειολογία της, όμως, είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Το κορίτσι αυτό φαίνεται να αποφάσισε να βγει "εκτός γραμμής", όχι για να ασχοληθεί με τους επίσημους, αλλά για να χαμογελάσει στον κόσμο και να δηλώσει την ελπίδα της: θα νικήσουμε!

Μακρυά από εμένα οι χαζοχαρούμενες και στρογγυλεμένες προσεγγίσεις. Οι ένοχοι είναι συγκεκριμένοι, γνωστοί, και πρέπει να λογοδοτήσουν. Αλλά τώρα, αυτό που προέχει είναι να επανασυνδεθούμε ως κοινωνία και να πιστέψουμε πως η δύναμη είναι στα χέρια μας.

Η οργή είναι ένα υγιέστατο συναίσθημα, αλλά από μόνη της δε φέρνει λύσεις.

Καμία μούντζα, κανένα γιαούρτι δεν έχει περισσότερη αξία από μια υψωμένη γροθιά αλληλεγγύης ή δυο δάχτυλα που σχηματίζουν το σήμα της νίκης.

Θα νικήσουμε!



Σχόλια