Η Πέτρα και το Φως δεν ξεπουλιούνται.

Γράφει η Αγγελική Π.

Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα

Κακιά σκουριά δεν πιάνει,

Μας λέει ο Ποιητής.

Πόσες «σκουριές» αλήθεια δεν πέρασαν
από τα βάθη κιόλας των αιώνων.

Πέρσες, Έρουλοι, οι Γαλάτες στους Δελφούς, όταν τους πήρε στο κατόπι ο Εκηβόλος.

Έπειτα, ο εκχριστιανισμένος Γότθος-Γερμανός-βάρβαρος Αλάριχος, σταλμένος από το Θεοδόσιο με την φοβερή διαταγή « Ες έδαφος φέρειν». Δήωσαν και κατέστρεψαν οι ορδές του κάθε τι Ελληνικό. Ναοί, Ιερά και Αγάλματα ισοπεδώθηκαν και χιλιάδες Ελλήνων γνώρισαν την σφαγή και τον όλεθρο.

Ελάχιστοι σώθηκαν στην Πελοπόννησο, όσοι κατέφυγαν στα βουνά, μας λέει η Ιστορία. Περιέργως πως, ο Γότθος βάρβαρος «σεβάστηκε» τον Παρθενώνα.

Κάποιοι λένε ότι είδε την Παλλάδα πάνω στον ιερό Βράχο να προστατεύει τον ναό της και φοβήθηκε.

Λίγο πριν την κάθοδο του Αλάριχου, τα μαυροφορεμένα καθάρματα που τρώγαν και πίναν σαν ελέφαντες-οι μελανειμονούντες-όπως τους αποκαλεί ο Λιβάνιος, οπλισμένοι με ξύλα και λοστούς, ισοπέδωναν και αποκεφάλιζαν τα αγάλματα, μην αντέχοντας το φως τους.

Πάντα τα βαμπίρ της Ιστορίας, προσπαθούν να βεβηλώσουν το Φως.

Ω! τι ανοησία…!!

Η Πέτρα και το Φως δεν βεβηλώνονται ακόμη και αν θαφτούν στη γη.

Το λέει και ο Ποιητής μας ο Αλαφροΐσκιωτος, ότι :

Το ξέρω, ναι το ξέρω,
πως οι θεοί μας οι Ολύμπιοι,
αιώνιο τώρα γίνανε θεμέλιο,
γιατί τους θάψαμε βαθιά-βαθιά,
να μην τους βρουν οι Ξένοι.

Νιώθουμε την αγωνία του σοφού Λιβάνιου, αποτυπωμένη στις επιστολές που έστελνε στον αυτοκράτορα να μην καταστρέψει τους ναούς και να αφήσει τους Έλληνες να τιμούν τους θεούς τους στα Ιερά που είχαν στα χωράφια τους.

Όσα σώθηκαν, δεινοπάθησαν έπειτα από τους Τούρκους, τον Μοροζίνη και τον καταστροφέα Ελγίνο. Άρπαξε όσες Ιερές Πέτρες μπορούσε και τις πήγε στην ομιχλιασμένη πατρίδα του , μπας και φωτιστεί λίγο η Χώρα των πρώην ανθρωποφάγων Πικτών.

Έπειτα, ήλθαν πάλι οι Γότθοι-βάρβαροι-Γερμανοί και ανέβηκαν στον Βράχο να υψώσουν το μαυροκόκκινο λάβαρό τους, σύμβολο αίματος κι θανάτου.

Πάλι η Παλλάδα μεταμορφωμένη στον ήρωα Κουκίδη, πήρε αγκαλιά την γαλανόλευκη-σύμβολο φωτός και πελάγου- και βούτηξε στα βράχια.

Κι από τότε έγινε αιώνιος ακοίμητος φρουρός, μην έλθουν και πάλι οι Ούννοι.

Ερχόμαστε τώρα στην εποχή μας, την παρανοϊκή. Βγήκε λέει κάποιος πολιτικάντης-απ’ αυτούς του σωρού και της συμφοράς- και ψέλλισε ότι πρέπει να ξεπουλήσουμε όσα τελευταία κομμάτια μας απέμειναν, στους Ξένους.

Μα τι ανοησία!!!

Η Πέτρα και το Φως δεν ξεπουλιούνται.

Το φως καίει και η Πέτρα πλακώνει, πάντα τα βαμπίρ της Ιστορίας…

Με εκτίμηση,

Αγγελική Π.
το είδα:thesecretrealtruth