Λουκάνικε φίλε ερχόμαστε!

Τον Λουκάνικο όλοι τον αγαπάμε.

Αυτόν τον καιρό είναι άκεφος.

Δεν βλέπει πλέον τον κόσμο να κατακλύζει το Σύνταγμα όπως το διάστημα μέχρι το ψήφισμα του μεσοπρόθεσμου. 

Τότε που η κάθε μέρα ήταν γιορτή για τον κόσμο αλλά και τον αγαπημένο μας φίλο!

Εχθές παρακολούθησε όλη η χώρα τα κωμικοτραγικά στην Βουλή. Όπως και ο Λουκάνικος

στην φωτογραφία άλλωστε. Τι ακούσαμε και τι είδαμε; Δεν έχει καμία σημασία να ζαλίσουμε τον κόσμο με ακόμα μία ανάλυση! Υπάρχουν τόσα πολλά ΜΜΕ που κάνουν αυτή την δουλειά και άλλα τόσα portals στο Ιντερνέτ.

Απορούμε όμως με αυτούς τους πολιτικούς. Που νομίζουν ότι απευθύνονται; Τους ακούει κανείς; Γιατί οι Κύριοι και οι Κυρίες που είναι μέσα σε αυτό το κτίριο αυτό νομίζουν! Ότι τους ακούμε! Και βέβαια συνεχίζουν να μιλάνε σε αυτή την ακαταλαβίστικη γλώσσα! Ξέρετε....είναι η γλώσσα αυτή που οι αγαπητοί πολιτικοί μας μιλάνε επί ώρες χωρίς να λένε τίποτα!

Εχθές αποδείχτηκε περίτρανα ότι οι άνθρωποι αυτοί ζουν μέσα σε γυάλινες μπάλες. Κοινώς γυάλες! Εντάξει το σεβόμαστε, άλλωστε είναι επιλογή τους! Αλλά λέμε, μήπως να τις καθαρίσουν λίγο; Δεν νομίζουμε κομματάκι να βλέπουν τον αληθινό κόσμο έξω!

Ουρές ατελείωτες στα συσσίτια! Άνεργοι παντού! Μαγαζάκια του μόχθου κλείνουν. Άνθρωποι στενοχωρημένοι παντού. Παππούδες και γιαγιάδες που πλέον με συντάξεις πείνας συντηρούν παιδιά και εγγόνια! Πατεράδες και μανάδες αυτοκτονούν από χρέη και ντροπή και αφήνουν πίσω τους παιδιά ορφανά! Φωτογραφίες με πρόσωπα γεμάτα απόγνωση κάνουν τον γύρο του κόσμου σε όλο το διαδίκτυο αλλά και στα ξένα κανάλια!

Και αυτοί οι Κύριοι και Κυρίες εκεί σε αυτό το κτίριο που βλέπετε ζητάνε από αυτόν τον κόσμο Θ Υ Σ Ι Ε Σ! Αυτοί που τους έφτασαν σε αυτό το σημείο! Να αισθανόμαστε ντροπιασμένοι που δεν μπορούμε να πάμε το παιδί μας ένα Σάββατο μία εκδρομούλα γιατί σκεφτόμαστε χίλια δύα άλλα! 

Θέλουμε πολύ να μας απαντήσει κάποιος από αυτούς-ες εκεί μέσα. Αισθάνονται λίγη ντροπή; Αλήθεια καθρέφτες έχουν σπίτι; Ή είναι σπασμένοι για κάποιους λόγους; Τα παιδιά τους οι φίλοι τους δεν τους μιλάνε; Κάπως να μάθουν ότι η αλήθεια δεν είναι η ΔΙΚΗ τους αλλά η δική μας; 

Όμως φίλε Λουκάνικε ένα πράγμα σου υποσχόμαστε! Ερχόμαστε πάλι έστω και σιγά σιγά να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες μας ζωές. Τα χαμόγελα και τις καλημέρες που μας πήραν! Εσύ φίλε ξέρουμε ότι θα είσαι δίπλα μας ΠΑΝΤΑ! Γιατί εσύ ΕΧΕΙΣ όνειρα! Και όποιος έχει όνειρα είναι δυνατός! Και μαζί με σένα που θα είσαι εκεί ελπίζουμε να είναι και χιλιάδες άλλοι! Χιλιάδες είπαμε; Εκατομμύρια! Με τα ίδια όνειρα! Γιατί φίλε Λουκάνικε μας αρέσει που όταν κατεβαίνει κόσμος κάτω γαβγίζεις χαρούμενα!

Είσαι η φωνή της ελπίδας.

Γιατί εσένα σε καταλαβαίνουμε!

πηγή