Φταίμε όλοι


Φταίμε όλοι. Κι εγώ κι εσύ και όλοι είμαστε η αιτία.

Φταίμε γιατί εμείς τα ψηφίσαμε αυτά τα σκουπίδια που έγιναν δημαρχαίοι, αυτά τα κοθώνια που έγιναν βουλευτάδες, σ’ αυτούς του ανίκανους yesmen που γίναν υπουργοί εμείς υποκλινόμαστε. Αλίμονο έχει και...άξια μυαλά, μα είναι οι λιγότεροι.

Φταίμε γιατί την κατάπιαμε τη ροχάλα.

Εμείς ανεχθήκαμε το δικηγόρο να μας τα παίρνει χοντρά, να μην κόβει αποδείξεις, να βγαίνουν σαν χιλιάδες playmobil από τη Νομική, χωρίς κρίση, με μια στάλα γνώση, να στέκονται άψυχοι σ’ έναν ψοφοδεή δικαστή, κι ακόμη και τώρα έτσι να ονειρευόμαστε τα καμάρια μας. Αλίμονο δεν είναι όλοι –ούγιες, μα είναι μέγας ο πολτός.

Εμείς ανεχθήκαμε το γιατρό να τριπλαμοίβεται, να τ’ αρπάζει από τις φαρμακοεταιρίες, να πηδάει τη νοσοκόμα στις εφημερίες, να κατασπαταλά τα χειρουργικά υλικά. Ναι, έχει και Ιπποκράτηδες αλλά…

Φταίμε γιατί ξανακάναμε τον αστυνόμο μπάτσο, ντύσαμε τα παιδιά στη μπλε στολή για να τρυπώσουν στο δημόσιο, θάψαμε το γιο με μέσον να γίνει σχολικός τροχονόμος και σχολικός φύλακας, τον κάναμε με το στανιό αφροφύλακα και stagier, βουνό το φορτιό στις πλάτες του κράτους.

Φταίμε γιατί κάναμε το ρουφιάνο συνδικαλιστή, τον αρχιτεμπέλη προϊστάμενο, επιδοτήσαμε το νταβατζή, κάναμε το λαμόγιο επιχειρηματία, τη σαπίλα αρχιερείς, τους αεριτζήδες τραπεζίτες. Φταίμε όλοι γιατί σιωπήσαμε.

Φταίμε όλοι. Κι εγώ κι εσύ και όλοι είμαστε η αιτία.

Γιατί ντύσαμε το δάσκαλο ιπποκόμο, τον αφήσαμε να σκυλεύσει στα ανήλικα μέσω κομμάτων, να καταργήσει ιεραρχίες στα πανεπιστήμια, να κλέψει στις διατριβές, να μαϊμουδίσει πτυχία δικατσά, να ξεχάσει τι πάει να πει Έρευνα και Καινοτομία, να τσαλαβουτά στη παραπαιδεία. Φταίμε όλοι

Γιατί αφήσαμε τον αθλητισμό να βρωμίσει, τους νυχτόβιους να σηκώνουν κύπελλα, τους εργολάβους δημοσίων έργων να ξεπλένουν χρήμα απ’ το κουμάρι και τη μπάλα, τις ντόπες να δακρύζουν εν γνώσει μας, τους αγράμματους να χειριστούν τα φιντάνια μας. Φταίμε εκ παραλείψεως.

Γιατί αφήσαμε τους δημοσιογράφους να γίνουν καθεστώς, διαβάζαμε τις παλιοφυλλάδες τους αντί να τυλίγουμε ψάρια, τους κάναμε ρυθμιστές, παπαγαλάκια, υφυπουργούς, χρηματιστές γίνανε κι αρπάξαν το κομπόδεμα του παππού. Φταίμε σκόρπιοι στη μοναξιά μας με το τηλεκοντρόλ στο χέρι.

Γιατί κάναμε τις φραπεδιές βεγγέρες, αφήσαμε τα χωράφια στους αλβανούς, κάναμε τη μισή Κύπρο τουρκολίμανο, τη λέξη “Μακεδονία” gps, αποδεχθήκαμε την εξωτερική μας πολιτική ως αυστριακό γιλέκο.

Γιατί χορεύανε οι μίζες κι εμείς γυρνούσαμε αλλού το κεφάλι, γιατί αδιαφορήσαμε για την ηθική, χλευάσαμε το νόμο, καβαλήσαμε τις μερτσέντες με δανεικά και πιστωτικές, μυρίσαμε τα ναρκωτικά κι είπαμε δεν είναι για την κόρη μου, κλείσαμε μπακάλικα και χασαπιά υπηρετώντας τις πολυεθνικές.

Γιατί ψαλιδίσαμε των παιδιών μας τα όνειρα, ωχαδερφίσαμε, είπαμε μ΄ ένα στόμα δεν γ@μιέτ@ι το δημόσιο σα να ‘ταν αλλουνού και βγήκαμε οι απάτριδες στη σύνταξη απ΄ τα 45. Γιατί κάναμε την αγκαλιά στο φίλο ένα ψυχρό sms.

Να γιατί φταίμε όλοι. Κόψτε τη γκρίνια. Αλλάξτε. Αλλάζω πρώτος.

xartografos
www.xartografos.wordpress.com

Σχόλια